Umysł jest w stanie kontrolować alergię

Australijscy neurobiolodzy przeprowadzili eksperymenty określane jako iluzja gumowej ręki – wywoływano u ochotników iluzję, że gumowa ręka należy do nich samych i jest odpowiednikiem prawdziwej.

Wcześniejsze badania tych samych naukowców wykazały m.in., że taka zmiana postrzegania ma pewne konsekwencje fizjologiczne dla prawdziwej kończyny. Otóż w „zaniedbanej” przez mózg własnej ręce obserwowano słaby, lecz nagły spadek temperatury skóry, co było efektem redukcji dopływu krwi.
Iluzja ta powoduje też osłabienie kontroli nad układem odporności, pośredniczącym w rozwoju reakcji alergicznej.

Reakcja na histaminę

Badania przeprowadzono w grupie ochotników, u których wywołano iluzję, że gumowa ręka jest ich własną. Następnie poproszono ich o zamknięcie oczu, po czym na jednym i drugim przedramieniu wykonano nakłucie i zaaplikowano histaminę, pośredniczącą w rozwoju m.in. reakcji alergicznej. Nakłucie igłą z roztworem histaminy prowadzi do powstania bąbla i rumienia.

Obie ręce, podobnie jak gumowa, były w tym czasie zakryte ręcznikiem, tak by ochotnicy nie widzieli reakcji skórnej. Gdy otworzyli oczy ponownie wywołano u nich iluzję gumowej ręki. Następnie inny badacz, niewtajemniczony w procedurę doświadczalną, wykonał zdjęcia bąbli powstałych po reakcji na histaminę na obydwu rękach uczestników. Ich rozmiary oceniały niezależnie dwie kolejne osoby.

Umysł jest w stanie kontrolować alergię

W innym terminie przeprowadzono też eksperyment kontrolny, w którym histaminę aplikowano bez tworzenia iluzji gumowej ręki. Okazało się, że bąble na ręce, którą zastąpiono gumowym odpowiednikiem były większe niż na drugiej, a także niż na obu rękach w trakcie eksperymentu kontrolnego.

Zdaniem prowadzącego badania prof. Lorimera Moseleya, iluzja posiadania gumowej ręki sprawia, że prawdziwa kończyna zostaje przez mózg niejako pominięta. W konsekwencji również układ odporności reaguje w tej ręce odmiennie – tj. w nasilony sposób, tak, jakby była ona raczej obca niż własna. – To odkrycie jest szczególnie istotne w odniesieniu do układu odporności, gdyż jego podstawową rolą jest odróżnianie swego od obcego.