Zaprezentowany po raz pierwszy w końcu lat ’80 XX wieku w USA test ALCAT swoimi korzeniami sięga do lat ’50, gdy tworzono pierwsze testy cytotoksyczności. Ich cechą wspólną jest założenie, że wprowadzenie alergenu do zawiesiny z leukocytami osoby wrażliwej doprowadzi do zmian i zaburzeń.
Założenie to słuszne wykorzystuje odkryty wcześniej fakt, że białe krwinki zmieniają się pod wpływem alergii. W odróżnieniu od innych testów badanie to daje dokładną odpowiedź w kwestiach opóźnionych reakcji alergicznych na pokarmy czy środki chemiczne.
Różnica polega na tym, że testy skórne lub RAST nie wykryją opóźnionych reakcji, ponieważ nie są one IgE zależnymi.
Również zaznacza się przewagę nad testami IgG, które zorientowane są tylko na jeden szlak odpornościowy, mianowicie poziom stężenia immunoglobuliny G.
Jak działa ALCAT i co wykrywa?
ALCAT rozpoznaje alergie w oparciu o ocenę zmiany liczby i wielkości komórek po wprowadzeniu do nich potencjalnego alergenu. W obliczeniach niezbędny jest komputer i urządzenie analizujące zmiany zachodzące w stanie komórkach.
Jego zaletą jest szerokie spektrum zadań, które może spełnić, ponieważ ocenia wszystkie mechanizmy patogenetyczne – immunologiczne, nieimmunologiczne i toksyczne. Przy jego użyciu można wykryć alergię pokarmową, alergię na substancje chemiczne, pleśń czy leki.
Jednocześnie ocenia się siłę reakcji na poszczególne alergeny. Przeprowadza się go w przypadku takich chorób alergicznych jak *atopowe zapalenie mózgu, pokrzywka, choroby stawów lub zaburzenia psychoemocjonalne.
