Świnka morska, czyli kawia domowa, to popularne zwierzątko domowe. Nic dziwnego – zwierzaki te są urodziwe, kontaktowe i inteligentne. Rodzice często wybierają je na pupili dla swoich dzieci. Maluch może uczyć się odpowiedzialności i mieć towarzysza zabaw, który nie jest tak absorbujący i wymagający jak pies. Świnkę morską można trzymać w przestronnej klatce, jest tania w utrzymaniu i bardzo przyjazna. Warto wiedzieć, że nie jest zalecane trzymanie tych gryzoni samotnie. Powinny mieć zapewnione towarzystwo innego osobnika z tego samego gatunku. Niestety, mimo licznych zalet, kawie domowe mają jedną wadę – są bardzo uczulające. Alergia wziewna na świnki morskie może objawiać się łzawieniem oczu i wodnistym katarem. Jak sobie z nią poradzić?
Alergia wziewna to nadmierna reakcja naszego układu odpornościowego na alergen, który dostaje się do naszego organizmu poprzez drogi oddechowe. Nierzadko jej przyczyną są białka zwierzęce. Choć potocznie mówi się o uczuleniu na sierść, samo futro nie ma właściwości uczulających. Alergenne są proteiny obecne w moczu, naskórku i ślinie pupili. Uczulają nas szczególnie zwierzęta futerkowe, takie jak kot, pies czy świnka morska.
Świnka morska a alergia wziewna
Alergia wziewna pojawia się, gdy nasz układ odpornościowy reaguje nadwrażliwością na niektóre czynniki środowiskowe. Substancje wziewne, takie jak naskórek zwierząt, kurz czy pyłki roślin, dostają się do naszego organizmu poprzez układ oddechowy. Alergeny są uznawane za potencjalnie szkodliwe patogeny, które należy zwalczyć. Rozpoczyna się wtedy reakcja obronna układu immunologicznego, a w efekcie pojawiają się przykre objawy uczulenia. Za uczulenie na zwierzęta domowe nie odpowiada sierść, ale białka, które są obecne w ich moczu, sierści, ślinie czy naskórku. Przyczepiają się one do włosów, które są tracone podczas linienia przez większość zwierząt. W ten sposób alergeny rozprzestrzeniają się po całym mieszkaniu. Świnki morskie mają silne właściwości uczulające. Głównymi alergenami tych zwierząt są białka Cav p 1 i Cav p 2, których źródłem jest ich mocz i naskórek. Aż 59% alergików uczulonych na zwierzęta wykazuje nadwrażliwość także na świnki morskie.
Alergia wziewna – objawy
Alergia wziewna często daje objawy ze strony układu oddechowego. Alergik może cierpieć na napadowe kichanie, szczególnie po kontakcie ze zwierzęciem. Pojawia się również zapalenie błony śluzowej nosa, dla którego charakterystyczny jest wodnisty katar oraz uczucie zatkanego nosa. U chorego wystąpić może także uczucie drapania i pieczenia w nosie, jamie ustnej i gardle. Niekiedy rozwija się także zapalenie spojówek. Oczy alergika są wtedy zaczerwienione, a także łzawią, silnie swędzą i pieką. Rzadziej kontakt ze zwierzakiem prowadzi do napadu astmy. Charakterystyczne dla niego są duszności, świszczący oddech i suchy kaszel. Uczulenie na zwierzęta domowe ma charakter całoroczny. Warto pamiętać, że alergię wywołać może nie tylko sam zwierzak, ale też trociny czy siano w jego klatce. Reakcja alergiczna na świnkę morską może mieć łagodny przebieg. Niestety, nieleczone uczulenie zwykle się pogłębia i może poskutkować rozwojem przewlekłych chorób alergicznych.
Alergia na świnkę morską – diagnostyka
Alergia wziewna ma charakter natychmiastowy. Jej objawy pojawiają się lub nasilają po bezpośrednim kontakcie ze zwierzęciem. Samo uczulenie rozwija się jednak od 3 do 6 miesięcy po wprowadzeniu pupila do domu. W przypadku wystąpienia dolegliwości konieczna będzie wizyta u alergologa. Odpowiednie testy na alergię pozwolą na potwierdzenie rozpoznania uczulenia na świnkę morską. Najczęściej wykonuje się skórne testy punktowe. Na przedramię pacjenta nanoszone są roztwory z alergenami, a skóra w obrębie kropli jest delikatnie nakłuwana. W miejscu kontaktu z uczulającym daną osobę czynnikiem pojawia się bąbel histaminowy. Niekiedy wykonywane są także badania krwi w celu sprawdzenia poziomu swoistych przeciwciał IgE. Warto także sprawdzić, czy uczula nas jedynie świnka morska, czy uczulenie obejmuje także inne zwierzęta domowe.
Alergia na świnkę morską – jak z nią żyć?
Podstawą leczenia alergii wziewnej jest ograniczenie kontaktu z alergenem. W przypadku silnej reakcji alergicznej oznacza to znalezienie zwierzątku nowego domu. Jednak niezbyt nasilone objawy pozwalają na zostawienie pupila w mieszkaniu. Musimy jednak zachować pewne środki ostrożności. Po każdym kontakcie ze zwierzęciem musimy umyć ręce. Klatka ze świnką nie powinna stać w sypialni ani miejscu, gdzie alergik często przebywa. Zwierzęciu należy często wymieniać ściółkę, powinno się je też regularnie kąpać, przy czym tych czynności nie może wykonywać osoba uczulona. W mieszkaniu nie powinno być tapicerowanych mebli, zasłon czy dywanów, do których przyczepiają się z łatwością zwierzęce alergeny. Pomieszczenia powinniśmy także często wietrzyć, uważając, by nie doprowadzić do przeziębienia pupila. Warto także pomyśleć o kupnie filtrów powietrza, które należy zamontować w każdym pokoju.
Alergia wziewna – leczenie
Objawy alergii wziewnej wymagają zazwyczaj stosowania leków antyalergicznych. Alergolog może przepisać leki przeciwhistaminowe, które ograniczają katar i świąd skóry. Stosowane są również wziewne i donosowe kortykosteroidy o miejscowym działaniu przeciwzapalnym. Nieżyt nosa pozwolą opanować leki obkurczające naczynia krwionośne. Wykorzystywane są także kromony, które zapobiegają degranulacji komórek tucznych, co nie pozwala na powstawanie stanów zapalnych. W terapii alergii na zwierzęta wykorzystuje się także odczulanie. Polega ono na podawaniu choremu coraz większych dawek alergenów w formie szczepionek. Dzięki temu pacjent nabywa tolerancji na dany czynnik, a jego objawy stają się łagodniejsze lub wręcz znikają. Niestety, jest to leczenie długotrwałe – może trwać od 3 do 5 lat. Warto pamiętać, że w przypadku świnek morskich mniejsze właściwości uczulające mają samice. Jeżeli mamy samca, konieczna będzie jego kastracja. Ponadto produkcję alergizujących białek może ograniczyć specjalna dieta, którą naszemu pupilowi ułoży weterynarz.
Karolina Solga
