Niemowlęta nie zgłaszają dolegliwości sugerujących anafilaksję, a pewne jej objawy występują w tym wieku dość często (np. ulewanie, wymioty, kolkowe bóle brzucha, luźne stolce, niepokój) i ich interpretacja jest trudna. Anafilaksja u małych dzieci pojawia się po raz pierwszy i konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej. Z kolei młodzież często nie przestrzega zaleceń unikania alergenów wywołujących objawy i odmawia noszenia przy sobie zestawu przeciwwstrząsowego.
Problemem jest zabezpieczenie dzieci ze zwiększonym ryzykiem anafilaksji w środowisku przedszkolnym i szkolnym, z uwagi na potencjalne zagrożenie alergenami oraz ze względu na problemy organizacyjne i regulacje prawne, związane z ewentualną interwencją.
Wśród czynników wywołujących anafilaksję u niemowląt największe znaczenie mają pokarmy, zwłaszcza podawane bezpośrednio, czasem spożywane przez matkę i przechodzące do jej mleka. Rzadziej przyczyną objawów jest kontakt z alergenem przez skórę lub inhalacja cząstek lotnych pokarmów. Inne czynniki wywołujące objawy to leki(antybiotyki beta-laktamowe, leki przeciwgorączkowe), lateks, użądlenia przez owady, alergeny wziewne, szczepionki, bodźce działające na drodze niemmunologicznej.
Nie są dostępne ampułkostrzykawki z adrenaliną w dawce mniejszej niż 0,15 mg, a więc u dzieci z masą ciała poniżej 15 kg konieczne jest indywidualne przygotowanie leku.
Dwufazowy lub przewlekający się przebieg wstrząsów i objawów anafilaksji wymusza wyposażenie pacjentów w więcej niż jedną ampułkostrzykawkę adrenaliny. Standardowa długość igły w ampułkostrzykawkach
okazuje się niewystarczająca dla chorych otyłych. Nie wszyscy chorzy odpowiadają też na iniekcje adrenaliny – prowadzi się badania nad wprowadzeniem innych niż tryptaza i histamina markerów anafilaksji (A.Bręborowicz)
Przeczytaj też o wstrząsie anafilaktycznym
Dowiedz się więcej o alergii na pokarmy z książki Wyd. Mediton Alergia na pokarmy
