Atopowe zapalenie skóry jest chorobą nawrotową o przebiegu sinusoidalnym w całej skórze pacjenta. Warto pamiętać, że AZS rozwija się także tam, gdzie objawów skórnych nie widać. Niestety na ogół działania podejmowane są wówczas, gdy zmiany są widoczne, stąd tak duże problemy występują z diagnozowaniem i profilaktyką.
Atopowe zapalenie skóry należy traktować jak astmę jako schorzenie przewlekłe, a nie nawrotowe, wówczas działanie lecznice jest bardziej skuteczne.
Dwukrotnie w ciągu tygodnia powinno się leczyć miejsca chore i zaraz pozostałe, gdzie objawy nie są widoczne. W Polsce leczenie inhibitorami jest dostępne, lecz drogie i niestety nierefundowane, nawet emolienty dla dzieci.
W Polsce nie ma starań, by powstawały Szkoły Atopii i takie refundowania miały miejsce, w krajach UE to ewenement (jesteśmy jedynym krajem obok Malty, w którym takich inicjatyw i refundacji nie ma). A zatem musimy o swoje problemy zadbać sami…
I – AZS wczesne dzieciństwo
Najczęściej występuje u niemowląt, wówczas jego przebieg jest ostry, wysiękowy, a zmiany skórne ujawniają się przede wszystkim na kończynach i twarzy dziecka. Problemem na tym etapie są szczególnie silne zaburzenia snu (8% czasu w ciągu nocy jest bezsenna z powodu świądu), a niska efektywność snu przekłada się na późniejsze funkcjonowanie dziecka w ciągu dnia, jego rozdrażnienie i zdenerwowanie.
II – AZS późne dzieciństwo (do 12 roku życia)
AZS ujawnia się głównie w zgięciach stawowych i nadgarstkowych, powoduje silne wysuszenie skóry
III – AZS dorosłość
Gdy zapalenie atopowe przetrwa do okresu dorosłości objawia się przede wszystkim silnym świądem i wypryskami, na zgięciach kolanowych i łokciowych, ale także na dużych powierzchniach skóry (brzuchu, plecach, całych rękach itp), z czego codzienny uporczywy świąd dokucza codziennie 87% spośród osób cierpiących na AZS.
