Antybiotyk ten zalicza się do głównych alergenów kontaktowych, a uczulenie na niego występuje powszechnie na całym świecie. Jest tak popularny, że wchodzi w skład standardowych testów alergicznych.
Stosuje się go powszechnie w zwalczaniu zakażeń wywołanych gronkowcami, pałeczkami i prątkami. Neomycynę stosuje sie wyłącznie zewnętrznie, gdyż nie wchłania się z układu pokarmowego, nie można też jej stosować zbyt długo, gdyż jej działanie jest silnie toksyczne.
Powody nadwrażliwości
Choć główną przyczyną nadwrażliwości jest kontakt z neomycyną, może się też pojawić, gdy równocześnie przyjmujemy leki oto-, nefro- i neurotoksyczne. Nie należy jej stosować na bardzo zmienioną skórę, gdyż wtedy zbyt łatwo się wchłania i może zaszkodzić naszemu zdrowiu. Dlugi kontakt z antybiotykiem prawie na pewno wywoła reakcję alergiczną.
Nadwrażliwość najrzadziej występuje przed 20.rokiem życia. Z wiekiem nadwrażliwość rośnie, maksimum osiągając po 61. roku życia. Wyraźnie zwiększona jest u osób cierpiących na niewydolność nerek.
Antybiotyk daje odczyny krzyżowe ze wszystkimi antybiotykami aminoglikozydowymi, co nieraz ma ogromne znaczenie kliniczne. Z kanamycyną, gentamycyną i amikacyną odczyny występują często, najczęściej jednak krzyżowo występują z paromomycyną.
Objawy
Neomycyna powoduje pogorszenie stanu skóry, zaczerwienienie, a w kontakcie z alergenem powstają skórne wypryski. Maści z antybiotykiem stosowane w przypadku leczenia owrzodzenia podudzi uczulają bardzo często, dlatego należy zachować szczególną ostrożność.
Zapobieganie alergii
Osoby ze stwierdzoną nadwrażliwością na neomycynę powinny unikać kontaktu z alergenem – warto sprawdzać skład przepisanych leków, a w razie pogorszenia stanu skóry, niezwłocznie zaprzestać stosowania maści.
