To bardzo ważne pytanie, ponieważ udzielając na nie szczerej odpowiedzi, możesz zdefiniować swój styl przywiązania. Niewykluczone, iż twoje problemy w relacjach damsko-męskich wynikają z pozabezpiecznego stylu przywiązania. Znając źródło niepowodzeń, możesz przystąpić do pracy nad swoją postawą. Jakie relacje tworzysz?
Bezpieczny styl przywiązania
Osoby, które reprezentują bezpieczny styl przywiązania, stanowią 60% społeczeństwa. Jeśli należysz do tej grupy, nie masz powodu do obaw. Osoby reprezentujące bezpieczny styl przywiązania potrafią walczyć, gdy na ich drodze pojawi się wyjątkowa osoba. Nie mają problemu, by do niej podejść i zagadać. Nie boją się odrzucenia. Wychodzą bowiem z założenia, że druga osoba najwyżej im odmówi. A jeśli się zgodzi, mają szansę poznać kogoś ciekawego. Ewentualnej odmowy nie biorą mocno do siebie, znają bowiem swoją wartość i realia tego świata. Każdy ma prawo do odmowy, to nie świadczy źle o nas. Ktoś może mieć już partnera, być tuż po rozstaniu lub zwyczajnie nuie mieć ochoty na randki. Nie istnieje też jeden uniwersalny wzorzec piękna i trzeba to brać pod uwagę, że nie każdemu się spodobamy.
Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania walczą o miłość
Osoba reprezentująca bezpieczny styl przywiązania nie boi się walczyć o ukochaną osobę. Jeśli na drodze pojawią się jakieś trudności, chętnie o nich porozmawia i poszuka rozwiązania satysfakcjonującego obie strony. Ponadto potrafi wczuć się w sytuację drugiej osoby, okazać jej empatię i zrozumienie. Interesują ją jej emocje, ale też doskonale potrafi opowiadać o własnych odczuciach. Nie boi się zranienia, otwartości i bliskości. Doskonale orientuje się we własnych emocjach. Może ufać swojej intuicji, która szepcze jej – to właściwy mężczyzna, z nim możesz stworzyć związek.
Bezpieczny styl przywiązania. Równowaga między autonomią a bliskością
Osoba reprezentująca bezpieczny styl przywiązania lubi spędzać czas z ukochaną osobą. Świetnie czuje się w jej towarzystwie. Jednak rozumie, że szczęśliwy związek tworzy balans między bliskością a autonomią. W związku z tym świetnie czuje się w gronie przyjaciół, gdy nie ma z nią partnera. Ufa mu i nie musi go kontrolować na każdym kroku. Zna bowiem swoją wartość i nie obawia się zdrady.
Lękowo-ambiwalentny styl przywiązania
To pierwszy z pozabezpiecznych stylów przywiązania. Osoba, która go reprezentuje, często ma ogromne kompleksy, a jednocześnie jest spragniona miłości. Najlepiej stopiłaby się z ukochaną osobą w jedno. Spędzała z nią każdą wolną chwilę, wszędzie z nią chodziła, nawet na babskie spotkania ze swoimi przyjaciółkami. Wyznaje ona zasadę, że ukochaną osobę trzeba kontrolować, aby ta nie dopuściła się zdrady. Osoby z lękowo-ambiwalentnym stylem przywiązania bardzo pragną bliskości, przez co ich partner może czuć się osaczony. Tacy ludzie nie zdają sobie sprawy, że nachalność odstrasza. Nawet, jeśli ktoś ich kocha, to nie wytrzyma długo, żyjąc w złotej klatce.
Jak osoby ze stylem lękowo-ambiwalentnym źle odczytują sygnały?
Strach tych osób często wynika z dzieciństwa i niskiej samooceny. Rodzic mógł nie zawsze zaspokajać potrzeby emocjonalne swojego dziecka. W rezultacie ono cierpi na ogromny głód miłości, ponadto powtarza dobrze znany schemat i zabiega o uwagę partnera wszystkimi możliwymi sposobami. Tacy ludzie bardzo boją się zdrady, porzucenia, często uważają, że nie zasługują na tak wspaniałego partnera. Osoba z lękowo-ambiwalentnym stylem przywiązania nie powinna kierować się swoją intuicją, lecz zdrowym rozsądkiem. Może źle odczytywać intencje drugiej strony. Np. ktoś jest dla niej miły, a ona uważa, że ją kocha i chce umówić się na randkę. Działa to też w drugą stronę. Osoba, z którą się spotyka, wysyła jej wyraźne sygnały zainteresowania, ona jednak je ignoruje, bo nie czuje się godna tak wspaniałego partnera.
Lękowo-unikowy styl przywiązania
To najtrudniejszy styl przywiązania. Osoba, która go reprezentuje, jako dziecko nauczyła się, że bliskość stanowi zagrożenie. Rodzice nie zaspokajali jej potrzeb emocjonalnych, nawet odgrywanie roli idealnego dziecka, na niewiele się zdawało. Taki maluch wciąż pozostawał przeźroczysty dla swoich rodziców. W rezultacie dziecko nauczyło się, że przez bliskością należy uciekać, aby zwiększyć swoje szanse na przetrwanie. Jednocześnie taki człowiek bardzo jej potrzebuje.
Lękowo-unikowym styl przywiązania dobrze czuje się w relacjach bez zobowiązań
Osoby z lękowo-unikowym stylem przywiązania potrafią odnaleźć się tylko w relacji bez zobowiązań. Dopóki im na kimś nie zależy, to spotykają się z nim, uprawiają seks, spędzają miło czas. Jednak gdy pojawi się ten jedyny, uczucie zostaje odwzajemniony, taka osoba ucieka. Zaczyna wynajdywać wady w partnerze, tworzyć problemy, kłócić się etc. Często, gdy partner odejdzie, zaczyna za nim tęsknić, przez co ponownie o niego zabiega.
Dlaczego osoby z lękowo-unikowym stylem przywiązania nie powinny kierować się impulsem?
Osoby z lękowo-unikowym stylem przywiązania boją się utraty autonomii i cierpienia, gdy ktoś, podobnie jak jego rodzice, zacznie je ignorować, gdy się zakochają. W rezultacie tacy ludzie nie powinni kierować się swoją intuicją. Ta często podpowiada im – uciekaj, gdy przeżywają najwspanialsze momeny swojego życia. W związku z tym osoby z lękowo-unikowym stylem przywiązania muszą z pomocą terapeuty opracować system racjonalnego postępowania, gdy pojawi się sygnał alarmowy. To pomoże im stworzyć głęboki i szczęśliwy związek.
