Żaden rodzic nie jest chodzącym ideałem, każdy popełnia mniejsze lub większe błędy. To całkowicie normalne i warto się z tym pogodzić. Niemniej trzeba być dobrym obserwatorem, towarzyszyć dziecku w codziennych zmaganiach z życiem i okazywać mu życzliwość. Czym jest uważne rodzicielstwo?
Spis treści:
- Jak rozmawiać z dzieckiem o emocjach?
- Uważne rodzicielstwo to umiejętność dostrzeżenia w dziecku indywidualizmu
- Samoregulacja emocji – jak się jej nauczyć?
- Odpowiedzialność za swoje czyny – jak ją wpoić dziecku?
- Jakie są twoje największe stresory?
- Rozmowa o emocjach rodzi głęboką więź
Jak rozmawiać z dzieckiem o emocjach?
Gdy widzisz, że dzieckiem targają emocje, spróbuj z nim o tym porozmawiać. Musisz jednak uzbroić się w cierpliwość i okazać mu wyrozumiałość. Pamiętaj, że dziecko ma prawo do całej palety emocji. Te nie dzielą się na dobre i złe. Wszystkie informują nas o czymś istotnym. Niemniej trzeba nauczyć się nad nimi panować. Nie wolno pozwolić na to, aby emocje przejęły nad nami kontrolę. To samo dotyczy rodzica. Powinien cierpliwie wysłuchać dziecka. Musi jednak wytyczyć mu pewne granice. Niezależnie od tego, jak jego pociecha jest zdenerwowana, nie może bić innych, znęcać się nad zwierzętami czy niszczyć otaczających ją przedmiotów. To naturalne, że dziecko chce się wykrzyczeć, gdy boryka się ze złością. Także chęć kopnięcia poduszki jest czymś naturalnym. Pozwól na to swojemu dziecku. Musisz jednak wyznaczyć granice. Dziecko może krzyczeć, ale nie może nikogo wyzywać. Pozwalasz mu tylko na kopanie poduszek, ponieważ to nie grozi niczym złym.
Uważne rodzicielstwo to umiejętność dostrzeżenia w dziecku indywidualizmu
Uważne rodzicielstwo to umiejętność zadawania sobie pytań i poszukiwania na nie odpowiedzi. Jeśli widzisz, że z dzieckiem dzieje się coś złego, zastanów się, co jest tego przyczyną. Możesz też wymyślić sposób, w jaki pomożesz młodemu człowiekowi w regulacji emocji. Jednemu pomoże rozmowa, drugiemu spacer po lesie, trzeciemu kopanie piłki, a czwartemu praca twórcza. Z czasem dojdziesz do tego, co służy twojemu dziecku.
Samoregulacja emocji – jak się jej nauczyć?
Opiekowanie się emocjami – tego musisz nauczyć swoje dziecko. To przyswaja wiedzę poprzez modelowanie, czyli naśladowanie swoich rodziców. Jeśli samoregulacja emocji jest ci obca, dziecko to dostrzeże i również będzie miało z tym ogromny problem. W związku z tym warto popracować nad sobą. Na tym także polega uważne rodzicielstwo. Nie można dobrze wychować młodego człowieka, zachęcić go do samoregulacji emocji, jeśli samemu nie przyswoiło się tej umiejętności.
Odpowiedzialność za swoje czyny – jak ją wpoić dziecku?
Branie odpowiedzialności za swoje czyny również powinno stać się twoim nawykiem. Jeśli dziecko zauważy, że mówisz jedno, ale sama się do tego nie stosujesz, uzna, że kłamiesz. W rezultacie stracisz autorytet, a ono zacznie powielać twoje niewłaściwe zachowanie.
Jakie są twoje największe stresory?
Warto też uświadomić sobie, jakie są twoje stresory, co najczęściej wyprowadza cię z równowagi. Być może czujesz się fatalnie, gdy nagle na twoją głowę spada mnóstwo obowiązków i nie wiesz, w co włożyć ręce. Możesz porozmawiać o tym z dzieckiem, mówiąc, że czujesz się przytłoczona. Następnie warto pokazać mu, jak sobie radzisz z taką trudnością. Na tym również polega uważne rodzicielstwo. Trzeba umieć dostrzec, kiedy warto opowiedzieć o własnym doświadczeniu swojemu dziecku, ponieważ to wzbogaci je o cenną wiedzę.
Rozmowa o emocjach rodzi głęboką więź
Uważne rodzicielstwo to również umiejętność otoczenia dziecka zaufaniem i poczuciem bezpieczeństwa. Gdy tworzysz przyjazną atmosferę do rozmowy o emocjach, młody człowiek chętniej się otwiera i wpuszcza do swojego życia. Tymczasem szczera rozmowa pozwala stworzyć głęboką więź, co może zaprocentować w przyszłości.
