Wszystkie dane dotyczące występowania niepożądanych reakcji polekowych są szacunkowe – nigdzie
dokładnie nie monitoruje się tego zjawiska. Szacuje się, że stanowią one przyczynę co 20 przyjęcia pacjenta do szpitala i występują u 10–20% hospitalizowanych chorych.
Ze wszystkich niepożądanych reakcji polekowych te alergiczne stanowią 6–10% z nich, a u osób starszych – aż 25%.
Reakcje alergiczne na leki są nieprzewidywalnymi zmianami wywołanymi przez układ immunologiczny, wywoływane przez
- antybiotyki,
- sulfonamidy,
- leki zwiotczające mięśnie,
- leki przeciwdrgawkowe,
- enzymy,
- hormony
- szczepionki.
Nadwrażliwość niealergiczną
wywołują niesteroidowe leki przeciwzapalne, radiologiczne środki kontrastowe, mannitol, opiaty, środki miejscowo znieczulające, dekstran.
Ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej na lek
najczęściej występuje u chorych powyżej 50. roku życia, w 63–70% u kobiet. Mają formę tocznia
rumieniowatego układowego – który może wystąpić u osób leczących się na reumatoidalne zapalenie stawów czy przyjmujących insulinę. Inne reakcje występują po sulfonamidach.
Najwyższe ryzyko uczulenia występuje przy miejscowym stosowaniu leku na skórę, a najrzadziej uczulają leki podane drogą doustną.
Co sprzyja uczuleniom?
- długotrwałe i częste stosowanie leku,
- niedostateczne oczyszczenie leku
- obecność w składzie dodatkowych substancji.
Ryzyko anafilaksji
Przebieg reakcji anafilaktycznych jest cięższy u osób atopowych niż u osób nieatopowych. Zagrażająca życiu anafilaksja znacznie częściej występuje u pacjentów przyjmujących leki betasympatykolityczne, kwas acetylosalicylowy lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, penicyliny, ale też podczas zastrzyku w ramach odczulania (immunoterapii swoistej) czy po podaniu dożylnie środków kontrastowych.
Bardzo przydatny artykuł. Widać lekkie pióro autora 🙂 Pozdrowienia!