Alienacja rodzicielska to sytuacja, kiedy jeden z rodziców nastawia dziecko przeciwko drugiemu. Może je np. rozpieszczać po to, aby swoją postawę przeciwwstawić surowym metodom wychowawczym drugiego rodzica. Często zdarza się też, że jeden z rodziców nastawia dziecko negatywnie do drugiego, zarzucając mu rozpad rodziny, niechęć do płacenia alimentów itp. Na alienacji rodzicielskiej najbardziej jednak cierpi samo dziecko.
Spis treści:
- Dlaczego alienacja rodzicielska jest w Polsce tak powszechna?
- Jakie są skutki alienacji rodzicielskiej?
- Różne style wychowawcze – kiedy są korzystne, a kiedy szkodzą?
- Dlaczego ojcowie nie dążą do kontaktu z dziećmi po rozwodzie?
- Dlaczego niezależne kobiety zapewniają dzieciom kontakt z ojcem?
Dlaczego alienacja rodzicielska jest w Polsce tak powszechna?
Alienacja rodzicielska jest w Polsce wyjątkowo często spotykanym zjawiskiem. Pojawia się często w przypadku rozwodów. Gdy kobieta jest zła na partnera za to, że odszedł do innej lub zachowywał się niewłaściwie, przez co ona musiała wnieść pozew, zaczyna odgrywać się na nim, utrudniając mu kontakty z dzieckiem. Może je separować, ale też opowiadać córce czy synowi, że ojciec jest złym człowiekiem. Często pojawia się także przekupstwo drogimi prezentami oraz szantaż emocjonalny – jak pójdziesz do ojca, to wyrządzisz mi krzywdę.
Jakie są skutki alienacji rodzicielskiej?
Niestety, na takim odgrywaniu się na byłym partnerze najbardziej cierpi dziecko. Może nasz były mąż był beznadziejnym partnerem, ale może okazać się dobrym ojcem. Oczywiście, istnieją przypadki, kiedy alienacja rodzicielska ma sens. Jeśli ojciec stosuje przemoc i agresję, ponadto przejawia zachowania narcystyczne, to może skrzywdzić swoje dziecko. Jednak zazwyczaj alienacja rodzicielska stanowi reakcję obronną na własne urażone ego. Kobieta źle znosi rozstanie, traktuje je jako cios wymierzony prosto w twarz, więc mści się na eks. Ten z kolei widząc, że ona utrudnia mu kontakty z dziećmi, przestaje płacić alimenty. Ta z kolei zyskuje kolejny argument, aby wyeliminować byłego z życia swoich pociech.
Różne style wychowawcze – kiedy są korzystne, a kiedy szkodzą?
Skutki alienacji rodzicielskiej ponoszą dzieci. Te cierpią z powodu nieobecności ojca. Chłopcy nie mają wzorca męskości. Natomiast dziewczynki przez brak ojca mogą w dorosłym życiu wikłać się w toksyczne związki, rozpaczliwie walcząc o męską uwagę. Ponadto każdy rodzic wnosi do życia dziecka inny model wychowawczy, otwiera też na inne wartości. Ta różnorodność jest mile widziana. Niemniej czasem przeradza się w totalny chaos. Jeśli rodzice różnią się co elementarnych zasad wychowania, zaczynają się kłócić, co nierzadko prowadzi do rozwodu. Z czasem zarzewie konfliktu wcale nie wygasa, problem jest nadal wałkowany.
Dlaczego ojcowie nie dążą do kontaktu z dziećmi po rozwodzie?
W obliczu alienacji rodzicielskiej wielu ojców sobie nie radzi. Zamiast przystąpić do działania, wycofuje się z życia dzieci. Tak zazwyczaj postępują ojcowie, którzy sami wychowali się bez taty. W rezultacie ten stan postrzegają jako naturalny. Poza tym kobiety często twierdzą, że ci nie poradzą sobie z opieką nad dzieckiem. W rezultacie panowie boją się pozostać na weekend z córką czy synem. Nie czują się dość kompetentni do sprawowania nad nimi opieki.
Dlaczego niezależne kobiety zapewniają dzieciom kontakt z ojcem?
Co ciekawe, kobiety niezależne i dobrze wykształcone dużo rzadziej eliminują ojca z życia swoich dzieci. Wolą z nim dzielić obowiązki opiekuńcze, aby mieć czas na własny rozwój i pracę zawodową. Widzą też wady w takiej postawie. Często interesują się psychologią, przez co wiedzą, że ich dzieci potrzebują obojga rodziców do prawidłowego rozwoju.
