Różne typy osobowości niewątpliwie czynią świat pięknym i atrakcyjnym. Gdybyśmy wszyscy byli tacy sami, nie osiągnęlibyśmy pewnych rzeczy. Zróżnicowane typy osobowości popychają świat oraz cywilizację w kierunku rozwoju. Wszyscy nawzajem się dopełniamy pod względem kompetencji. Czasem jednak pojawiają się konflikty. Kiedy najtrudniej się dogadać?
Spis treści:
- Czym różni się ekstrawersja od introwersji?
- Związek ekstrawertyka z introwertykiem
- Kiedy najtrudniej się dogadać? Zorganizowana kierowniczka i jej swobodny podwładny
- Osoba skupiona na konkrecie kontra osoba myśląca abstrakcyjnie
- Różne typy osobowości. Osoba myśląca kontra osoba odczuwająca
Czym różni się ekstrawersja od introwersji?
Ekstrawertyk czerpie pozytywną energię z kontaktu z innymi ludźmi. Łatwo nawiązuje nowe znajomości. Nie ma problemów z wyrażeniem własnego zdania. Często szybciej mówi, niż myśli, przez co potem żałuje własnych słów. Potrafi jasno wyrazić sprzeciw. Dobrze czuje się, gdy jego życie obfituje w atrakcje. Nuda jest dla niego zabójcza. Lubi wyznaczać sobie nowe cele i chętnie do nich dąży. W pracy ceni sobie kreatywne zadania. Nie lubi mozolnych czynności, gdyż go nudzą. Introwertyk stanowi jego przeciwieństwo. Gdy za dużo przebywa z innymi ludźmi, czuje się przebodźcowany i zmęczony. Nie czuje potrzeby, aby opowiadać innym o swoich emocjach i przeżyciach. Często ma problemy z asertywnością i stawianiem własnych granic. Długo zastanawia się nad odpowiedzią, jednak praktycznie nigdy jej nie żałuje. Najlepiej odpoczywa w domu z książką. Ceni sobie poczucie bezpieczeństwa. Potrafi dokładnie i sumiennie wykonywać mrówczą pracę. Z pozoru te dwa odrębne światy nie mają punktów zbieżnych. Rzadko jednak zdarza się, że skrajny ekstrawertyk spotyka skrajnego introwertyka. Zazwyczaj wykazujemy tylko tendencję do jednej z postaw. Nie da się jednak ukryć, że zarówno ekstrawersja, jak i introwersja jest uwarunkowana genetycznie. W przypadku ekstrawertyka prym wiedzie układ współczulny. Napędza go dopamina. Ekstrawertyk jest szczęśliwy, gdy zaspokojony zostanie jego układ nagrody. Natomiast u introwertyka dominuje układ przywspółczulny. Zarządza nim acetylocholina. Introwertyk dąży do poczucia bezpieczeństwa.
Zdjęcie autorstwa Mikhail Nilov z Pexels
Związek ekstrawertyka z introwertykiem
Niewątpliwie związek ekstrawertyka z introwertykiem nie jest łatwy. Jednak obie strony mogą czerpać z dzielących ich różnic. Przy ekstrawertyku introwertyk może nauczyć się otwierać, głośno wyrażać własne zdanie i sprzeciw. Ekstrawertyk może z kolei stać się bardziej dokładny w swoich działaniach przy introwertyku. Może też nauczyć się lepiej słuchać, niż tylko skupiać się na mówieniu. Często jednak dochodzi do konfliktu. Związek ekstrawertyka z introwertykiem nie jest usłany różami. Ekstrawertyk może odnieść wrażenie, że jego introwertyczny partner coś przed nim ukrywa, gdy milczy. Ten jednak nie czuje potrzeby, aby dzielić się z innymi każdym swoim przemyśleniem. Jednocześnie osoby ekstrawertyczne najlepiej odpoczywają podczas spotkań ze znajomymi. Uwielbiają do nich wychodzić. Ekstrawertyk może mieć problem, aby zrozumieć introwertyka, dlaczego ten nie pała entuzjazmem do kolejnego wypadu na miasto. Tymczasem ten męczy się, gdy przebywa za dużo z innymi ludźmi. Ponadto ekstrawertycy kochają eventy, które dla introwertyków mogłyby w ogóle przestać istnieć. Klucz do porozumienia stanowi obopólne zrozumienie. Fakt, że ekstrawertyk o coś pyta, nie czyni go wścibskim. On po prostu interesuje się drugim człowiekiem i chce wiedzieć, czy może mu jakoś pomóc.
Kiedy najtrudniej się dogadać? Zorganizowana kierowniczka i jej swobodny podwładny
Niektóre osoby są świetnie zorganizowane. Prowadzą własne terminarze, a każdego dnia sporządzają listę zadań do wykonania. Nie są jednak zbyt elastyczne i źle reagują na zmieniające się okoliczności. Nie przepadają też za osobami swobodnymi, które zawsze mają czas, aby wykonać jakieś zadanie. Zazwyczaj zostawiają je sobie na ostatnią chwilę. Ponadto osoby swobodne lubią zebrać więcej danych, zanim podejmą decyzję. Boją się, że mogą coś przegapić. Natomiast osoba zorganizowana nie rozumie, ile można się głowić nad jedną rzeczą. Podejmowanie decyzji nie zajmuje jej dużo czasu. Jeśli zorganizowana kierowniczka napotka na swej drodze swobodnego poddanego, może odczuwać irytację. Ona chce posuwać prace do przodu, ten ją blokuje, ponieważ nie wywiązuje się ze swoich obowiązków dostatecznie szybko. Zawsze czeka do deadline`u. Na dodatek brakuje mu umiejętności podejmowania szybkich decyzji. Obie strony wnoszą do zespołu ważne kompetencje. Zorganizowana kierowniczka czuwa nad tym, aby wszystko odbywało się zgodnie z planem. Natomiast swobodny podwładny bywa kreatywny i reprezentuje nieszablonowe myślenie. Może jednak zakłócać pracę zespołu, a sama zorganizowana kierowniczka w jego oczach uchodzić za zołzę, która tylko pogania innych.
Zdjęcie autorstwa Keira Burton z Pexels
Osoba skupiona na konkrecie kontra osoba myśląca abstrakcyjnie
Osoba skupiona na konkrecie dostrzega zazwyczaj rzeczy oczywiste. Pod tym względem jest niezwykle drobiazgowa. Wie, jakie sklepy mieszczą się przy danej ulicy. Osoba myśląca abstrakcyjnie nie zaprząta sobie pamięci detalami. Ona woli ogólne koncepcje. Chce od razu przejść do sedna sprawy. Interesuje ją konkret lub to, co wpływa na jej życie. Osoba reprezentująca abstrakcyjne myślenie zastanawia się nad ogólną koncepcją, podczas gdy człowiek konkret doskonale sprawdza się w roli analityka czy księgowego. Abstrakcyjne myślenie kłóci się czasem z konkretem. Człowiek konkret zarzuca myślącego abstrakcyjnie nadmiarem zbędnych informacji. Natomiast sam nie odnajduje się w ogólnych koncepcjach stworzonych przez jednostki myślące abstrakcyjnie, ponieważ brakuje mu szczegółów.
Różne typy osobowości. Osoba myśląca kontra osoba odczuwająca
Istnieją także różne typy osobowości, jeśli chodzi o podejście do współpracy. Osoba myśląca może sprawiać wrażenie chłodnej, zdystansowanej, silnie ukierunkowanej na cel. Ktoś taki wytyka innym błędy. Sam jest dość gruboskórny, uważa, że wyrażając swoje spostrzeżenia, przyczynia się do usprawnienia pracy całego zespołu. Natomiast osoba odczuwająca jest obdarzona dużą empatią. Nie znosi bezosobowego, bezdusznego traktowania. Jest bardzo wrażliwa na krytykę i nie umie jej przyjmować. Doskonale jednak dostrzega, jakie relacje panują w zespole i jak wpływają na jego pracę. Ktoś empatyczny widzi, kto z kim się kłóci, podczas gdy osoba myśląca widzi tylko kolejne błędy w pracy tych ludzi. Może je wytknąć, aby ci pracownicy się poprawili. Jednak osoba odczuwająca ma większe szanse rozwiązać konflikt u podstaw.
