Narcyz nie wzbudza pozytywnych reakcji w społeczeństwie. Gdy słyszymy, że ktoś przejawia takie cechy, zazwyczaj współczujemy jego otoczeniu. Takie osoby bywają bowiem trudne we współżyciu. Czy narcyz zasługuje na współczucie?
Dlaczego narcyz potrzebuje zachwytu innych?
Narcyz przegląda się w oczach i opiniach innych ludzi niczym w zwierciadle. Wynika to z faktu, iż jego samoocena jest mocno niepewna. To, jak w danym momencie się kształtuje, zależy od tego, czy w oczach innych widzi zachwyt, czy krytykę. Ze względu na labilność samooceny narcyz nigdy nie jest do końca szczęśliwy, ponieważ musi starać się dobrze wypaść w oczach innych ludzi. Osoby cierpiące na omawiane zaburzenie osobowości, nie potrafią budować swojej samooceny na tym, co płynie z ich wnętrza. Potrzebują do tego pochwał osób trzecich.
Narcyz cierpi na głód miłości
Okazuje się, że narcyz często cierpi na głód miłości, przez co usilnie o nią zabiega, próbując być idealnym. Być może jego rodzice chwalili go tylko wówczas, gdy perfekcyjnie wykonał jakieś zadanie. Narcyz wyniósł z tego przesłanie, że na miłość trzeba sobie zasłużyć. Nie traktuje jej jako uczucia bezwarunkowego, które po prostu się pojawia. Narcyz nie rozumie, że ktoś może go kochać takim, jakim jest. Uważa, że miłość pojawi się tylko wówczas, gdy będzie zachowywał się idealnie.
Kreowanie swojego wizerunku
Osoby, które cierpią na narcystyczne zaburzenie osobowości, często starannie kreują swój wizerunek. Nie chcą, aby na nim pojawiła się choć jedna rysa. Chcą w ten sposób zasłużyć na aprobatę otoczenia. Narcyz panicznie boi się obnażenia prawdy o sobie, tego, że ktoś okryje, że wcale nie jest tak idealny, jak pragnie być postrzegany.
Dążenie do perfekcji
Narcyz często pragnie być idealny na każdym polu. Jego dążenie do perfekcji wynika z faktu, iż w dzieciństwie nie był kochany bezwarunkowo. Często doceniano go tylko wówczas, gdy przynosił dobre oceny ze szkoły, zajmował się młodszym rodzeństwem. Nikt nie powiedział mu, że kocha go takim, jakim jest.
Rana narcystyczna
Rana narcystyczna jest związana z wartościami elementarnymi takimi jak poczucie własnej wartości i tożsamości. Narcyz często nie wie, kim tak naprawdę jest, czy zdolnym uczniem przynoszącym piątki z matematyki, czy kretynem, który zbierał burę za każdym razem, jak ze sprawdzianiu z języka obcego otrzymywał ocenę mierną. Rodzice bowiem często wysyłali mu sprzeczne komunikaty. Nagradzali wyłącznie za sukcesy, nie dopuszczali do siebie myśli, że ich dziecko jest zdolnym ścisłowcem, jednak przedmioty humanistyczne nastręczają mu trochę trudności. W rezultacie rana narcystyczna, która w nim tkwi, sprawia, że pojawia się przeświadczenie, że nie jest się godnym miłości. To właśnie ono mocno ciąży narcyzowi. On pragnie być kochanym, ale nie wie, jak to osiągnąć.
