Zanim zabierzesz dziecku pupila
Nie podejmuj decyzji pochopnie!
Warto najpierw wykorzystać wszystkie szanse, by zatrzymać zwierzaka w domu i nie narażać dziecko na niepotrzebny stres. Szczegółowe testy alergologiczne określą, co dokładnie powoduje alergię malucha – sierść, naskórek, ślina czy odchody zwierzęcia. To pomoże lepiej dopasować leczenie i zachowanie względem pupila. Czasami wystarczy, że dziecko ograniczy kontakt ze zwierzęciem i będzie przyjmowało odpowiednie leki, a alergię będzie się dało trzymać w ryzach. Nie wolno pozwalać, aby pies, kot czy nawet gryzoń spał w pokoju naszej pociechy.
Należy utrzymywać bezwzględną czystość, pozbyć się dywanów i zasłon, do których mogą wniknąć alergeny, a także ustalić z dzieckiem podstawowe zasady zabaw i kontaktów ze zwierzęciem. Jeśli jednak to nie wystarczy, będzie trzeba przygotować się na najgorsze – decyzje o rozstaniu ze zwierzakiem.
Oswajanie z odejściem
Dziecko szybko zżywa się z czworonożnym towarzyszem zabaw i ciężko mu przyjąć do wiadomości, że ukochany pupilek musi zniknąć z jego życia na zawsze. Nie wolno podejmować żadnych gwałtownych i szybkich decyzji o odebraniu zwierzaka, a tym bardziej o uśpieniu go z powodu choroby dziecka. To może być dla małego człowieka ogromny szok. Sama świadomość choroby jest już ciężka i nie do końca zrozumiała, a jeśli dochodzi do tego utrata przyjaciela, dziecko może mieć poczucie winy.
Należy rzetelnie i długo przygotować malca na rozstanie ze zwierzęciem i rozmawiać z nim szczerze o całej sytuacji. Trzeba mu wytłumaczyć na czym polega jego choroba i dlaczego pies lub kot nie mogą dłużej mieszkać razem z nim. Dobrze, jeśli pokazuje się dziecku związek przyczynowo-skutkowy: jeśli dostaje ataku kaszlu lub wysypkę po kontakcie ze zwierzęciem, trzeba to jasno powiedzieć. Należy dać malcowi trochę czasu na oswojenie się z decyzją o odejściu zwierzęcia oraz na pożegnanie z nim, jednak nie można przeciągać tego w nieskończoność.
