Atopowe zapalenie skóry zalicza się do schorzeń alergicznych o charakterze zapalnym. Układ immunologiczny osób, które borykają się z AZS, nie pracuje prawidłowo. Na co dzień spotykamy się z różnymi substancjami, które są obce dla naszego organizmu. W przypadku osób zdrowych system odpornościowy zwalcza wyłącznie czynniki, które niosą ze sobą potencjalne zagrożenia. U alergików, w tym atopików, układ immunologiczny traktuje pyłki, niektóre owoce i cząstki kurzu jak wrogów. Zostaje uruchomiona kaskada reakcji, która ma na celu unicestwić „obcego”.
Atopowe zapalenie skóry – choroba o podłożu genetycznym
Choć świerzbiączka zazwyczaj ujawnia się w dzieciństwie, nie jest to regułą. Choroba może dać o sobie znać w każdym wieku. Walkę z AZS utrudnia długotrwały przebieg schorzenia oraz skłonność do nawrotów. Oznacza to, iż chory, u którego ustąpiły dokuczliwe objawy, po kilku miesiącach może ponownie borykać się ze świądem. Z przeprowadzonych badań wynika, iż choroba ma podłoże genetyczne. DNA determinuje wiele cech naszego organizmu, na bazie tej biomolekuły powstają m.in. komórki układu immunologicznego. U osób, które zmagają się z atopowym zapaleniem skóry, obserwuje się nieprawidłowości w budowie naskórka i funkcjonowaniu systemu odpornościowego.
Co roku wzrasta liczba atopików. Szacuje się, że ze świerzbiączką boryka się 12% europejskiej populacji, z czego ponad połowę stanowią dzieci, które nie ukończyły 1. roku życia. W związku z tym, iż AZS ma podłoże genetyczne, choroba może być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Jeśli jeden z rodziców zmagał się z atopowym zapaleniem skóry, prawdopodobieństwo, iż dziecko urodzi się z dermatozą, drastycznie wzrasta.
Przeciwciała IgE
Lekarz, który podejrzewa, że jego pacjent cierpi z powodu AZS, powinien skierować go do poradni alergologicznej. Specjalista przeprowadzi stosowne testy. Podwyższony poziom immunoglobuliny E świadczy o reakcji alergicznej. Przeciwciała, wytwarzane przez organizm człowieka, mają swoisty charakter. Oznacza to, iż pasują do alergenu tak jak klucz do zamka. Immunoglobulina, która przyłącza się do białka mleka krowiego, nie wiąże się z cukrem wytwarzanym przez niektóre odmiany kleszczy. Najprostszy podział wyróżnia alergeny wziewne, pokarmowe i kontaktowe. Do pierwszej grupy zaliczamy pyłki drzew, traw, chwastów, roztocza kurzu domowego, sierść zwierząt oraz pleśnie. Wśród najczęściej spotykanych alergenów pokarmowych wymienia się: białka mleka krowiego, białka jaja kurzego i mąkę. Nie każdy wie, iż zaburzenia hormonalne mogą zaostrzać przebieg świerzbiączki.
