Dlaczego alergicy nie ćwiczą?
Niechęć do aktywności fizycznej i wysiłku jest bardzo powszechny wśród dzieci i młodzieży z alergią i astmą. Nie bierze się jednak sam z siebie. Pewne schematy myślenia utrwalają dzieciom ich rodzice, bardzo często w ramach leczenia chroniąc ich przed wszelkimi formami ruchu. Rodzice małych alergików nie pozwalają im na bieganie czy jazdę na rowerze w obawie przed nasileniem objawów choroby. Dzieci również rzadko lub wcale nie ćwiczą na szkolnych zajęciach wychowania fizycznego. Wraz z wiekiem utrwala się w nich niechęć do wysiłku i przekonanie o własnej słabości względem rówieśników.
Dlaczego ćwiczenia dla alergika są ważne?
Mali i duzi alergicy bezwzględnie powinni uczestniczyć we wszystkich zajęciach wychowania fizycznego, a także w innych, pozaszkolnych formach aktywności fizycznej. Wbrew powszechnej opinii i obawom rodziców ruch ma bardzo korzystny wpływ nie tylko na rozwój młodego człowieka, ale także na chorobę. Odpowiednie ćwiczenia mogą usprawnić pracę płuc i powiększyć ich pojemność, dzięki czemu dziecko będzie lepiej oddychało i mniej się męczyło. Aktywność fizyczna w grupie rówieśników podnosi poziom satysfakcji i wiary we własne możliwości, nie izoluje dziecka od rówieśników i nie nakłada na niego etykietki „gorszego”, „niepełnosprawnego”. Dzięki temu alergik lepiej rozwija się umysłowo.
Specjalne warunki dla alergika?
Kolejnym powodem, dla którego alergicy tak rzadko ćwiczą na lekcjach W-F jest brak odpowiednich warunków i niedostateczna wiedza nauczycieli o chorobach, takich jak alergia i astma. Alergicy powinni mieć zapewnione czyste, dobrze wywietrzone sale gimnastyczne, bez kurzu i pleśni oraz szatnie z natryskiem. Nauczyciele muszą współpracować z rodzicami i higienistkami szkolnymi w zakresie wymiany informacji o chorobie ucznia. Istotne jest dobranie odpowiednich ćwiczeń, uwzględniając porę roku, temperaturę i aktualny stan zdrowia (remisję lub nawrót choroby).
